Το “βουνό” όπως το λένε όλοι εδώ. Άνθρωποι το ανεβαίνουν, το κατεβαίνουν. Άνθρωποι έρχονται, άνθρωποι φεύγουν.  Αυτό ακίνητο και σιωπηλό. Το  χειμώνα με τα άσπρα του. Την άνοιξη και το καλοκαίρι με τα  καλά  του. Το φθινόπωρο με τα ολόχρυσα του. Όταν φυσάει βοριάς ανεμίζει τα μαλλιά του. Αιώνιος Μάρτυρας της ιστορίας. Στα σπλάχνα του κρύβει τα τρεχοβολητά των ανταρτών. Τα κουδουνίσματα των κοπαδιών και τα ουρλιαχτά των λύκων. Στα πλάγια του μοσχοβολά το τσάι του βουνού. Στην κορυφή του στολίζει το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής και τα εννιά πηγάδια. Στις μασχάλες του κρύβει δυο σπηλιές, του Περιστεριού και του Αράπη. Στα βράχια στραφταλίζει τα πετράδια του.  Το βουνό. Φύλακας και προστάτης. ✏️ Ανατολή Βροχαρίδου

Η αυλή του Τάσου,της Νίτσας και του μικρού τετράποδου φίλου τους..τη Ματούλα !!   Επειδή έχουμε συνηθίσει ωραίους κήπους την ανοιξη και παραμελημένα το φθινόπωρο.. παρ' ολα αυτα στο δικό  τους κήπο το πράσινο επιμένει !!    Περιποιημένη αυλή σήμαινει οικογένεια με καλή και πρόσχαρη διάθεση για τους γείτονες, για τους καλεσμένους αλλά και για κάθε περαστικό..   Η αυλή είναι πάντα σκουπισμένη και καθαρή.  πάντα ένα πολύ προσεγμένο σκηνικό.         Υπάρχει στον περίγυρό της ο φούρνος, μικρή αποθήκη, η στοίβα με τα ξύλα και ο μπαξές.     Έχει πεζούλια «ακουμπισμένα» στον τοίχο του σπιτιού, ειδικά καθίσματα αλλά και κουρελούδες για στρωματσάδα, πρόχειρα ξύλινα φτιαγμένα με σανίδες τραπέζια.   Και βέβαια έντονη παρουσία έχουν τα λουλούδια, οι γλάστρες στους τοίχους πάνω σε σανίδια στερεωμένα με ξύλα μπηγμένα στο βραχόκηπο, και τα παρτέρια.    Τα λουλούδια – βασιλικός, γεράνια, δυόσμος, τριανταφυλλιές, μολόχες, ντάλιες   Δίνει το στίγμα της η κληματαριά – «επιβλέποντας» και προστατεύοντας

 και είναι διαθέσιμη σε όλα τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία της χώρας και του εξωτερικού καθώς και σε φυσικά βιβλιοπωλεία όπως επίσης και στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων.ΑΓΟΡΑ ΒΙΒΛΙΟΥhttps://bit.ly/3FGNKjBΞΕΦΥΛΛΙΣΤΕhttps://issuu.com/ocelotos/docs/fonaxta_kai_adyt

Και ξαφνικά ακούς φασαρία στο πάρκο,στο παγκάκι κάτω από την φλαμουριά.. Ακούς φωνές, γέλια, και ήχους από ΚΙΘΆΡΕΣ.. Είναι  οι μικροί Ιωάννης & Κωνσταντίνος και οι κιθάρες παίζουν ροκ τραγούδια,έντεχνα και κλασσικά. Η πλατεία άδεια, δεν υπάρχει κανένας, όλοι είναι μέσα κλεισμένοι στα σπίτια τους, και όμως αυτή η γλυκιά μελωδία εμένα μου λέει ότι υπάρχει ελπίδα,ανήλικοι με ΚΙΘΑΡΕΣ, γέλια, τραγούδια,μπράβο παιδιά μου θυμίσατε τα πάντα όταν ήμουν και εγώ έφηβος..  Ποσα χρόνια είχα να ακούσω τέτοια γλυκια φασαρία...