Θυμόμαστε τον Χρήστο Αντωνιάδη και δίνουμε ζωή στους στίχους του με τη συμβολή της Ελευθερίας, Πώς να ξεχάσεις άλλωστε αυτόν που μπορεί να σε ταξιδέψει με αυτά που έγραψε στα ποντιακα; Το χωριό θυμάται το Χρήστο! Το χωριό γιορτάζει τα τραγούδια του Χρήστου! Πατρίδα, νερό... δύο λέξεις που γίνονται δυνατες , ηφαίστειο και θύελλες! Και υψώνεσαι και θυμάσαι και δακρύζεις και ζεις ! 9 χρόνια χωρίς τον Χρήστο Αντωνιάδη… Στιγμές του απο την Ξηρολίμνη και το ξωκκλήσι της Αγίας Κυριακής που τόσο αγάπησε.(φωτογραφίες και βίντεο) Λύουμαι κι αροθυμώ, όι – όι Ν’ ανασπάλω κι’ επορώ Τα ταφία μ’ έχασα Ντ’ έθαψα κι ενέσπαλα Τ’ εμετέρτς αναστορώ, όι – όι Και ‘ς σο ψυόπο μ’ κουβαλώ Εκκλησίας έρημα Μοναστήρεα ακάντηλα Πόρτας και παράθυρα, όι – όι Επέμναν ακράνοιχτα Μίαν κι άλλο ‘ς σην ζωήν μ’ Σο πεγάδι μ’ σην αυλήν μ’ Νερόπον ας έπινα, όι – όι ………………………………………………………………………… Όπως βαστάζ’ η θάλασσα τη κόσμη τα καράβεα όπως βαστάζ’ ο ουρανόν εκείνα όλα τ’ άστρα όπως βαστάζ’ το χάλκωμαν ‘ς ση καζαντζή