Η Ξηρολιμνη του χθες..
Τα δρεπάνια, τα λεγμετέρ, τα δεμάτια , το τουκάν, τα αλώνια, τα άλογα , το λίχνισμα τα απογεύματα, τους σωρούς με το σιτάρι στον ήλιο,τα παρακαδ, τις παρέες, ο ένας βοηθούσε τον άλλον, τα γέλια, το φαγητό που ετοίμαζαν ομαδικά!
Ήταν μια γιορτή!
Οι αλευρόμυλοι(χαμελετε) δούλευαν συνέχεια, οι γυναίκες ζύμωναν, οι φούρνοι εψιναν αφράτο μυρωδάτο ψωμί.
Δυστυχώς οι μυρωδιές χάθηκαν.
Οι καλλιέργειες άλλαξαν..
Η διαδικασία του θερισμού απ’ την αρχαιότητα ήταν η ίδια και πολύ απλή. Ο θεριστής πιάνει με το αριστερό χέρι όσα στάχυα μπορεί να «κλείσει» στην παλάμη του και με το δεξί χέρι που κρατάει το δρεπάνι τα κόβει και τα αποθέτει καταγής.(φώτο)
* Στη φωτογραφία την αναπαράσταση της διαδικασίας κάνει ο Ευστάθιος(Τάκης) Παναγιωτιδης απο την Ξηρολιμνη
 |
| Φωτογραφία: Αθηνά Σταυριανουδακη |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου