Όταν ήμασταν μικροί και όσοι μεγαλώσαμε σε χωριά αυτές τις μέρες το μόνο που σκεφτόμασταν ήταν τα Κάλαντα .Δεν ξέραμε τότε ούτε δώρα ούτε ρεβεγιόν ούτε γαλοπούλες,ούτε φανταχτερά ρούχα ούτε καν Χριστουγεννιάτικο δέντρο.. Μια τηγανιά χοιρινό, μια χειροποίητη βασιλόπιτα ,ενα ζευγάρι λαστιχένια μπότες και τα . . Κάλαντα για τα παιδιά. Τίποτε άλλο. . Μάλλον πολλά αλλά που δεν χρειάζονταν χρήματα. Ήθη και έθιμα που γέμιζαν τη ζωή μας και συμπλήρωναν τις ελλείψεις. Και βέβαια ατελείωτα νυχτερινά(Παρακαδ α)στην ποντιακή. Και οτι δεν μας πρόσφεραν οι ανθρώπινες δραστηριότητες μας το πρόσφερε η φύση.:Χιόνια,ζώα,πουλιά,παιγνίδι. . . Οι άντρες στο καφενείο,οι γυναίκες στο σπίτι.Κι ολοι μαζί παρέες παρέες στα νυκτερια κοντά στο τζάκι η' στη θερμαστρα . Εμείς οι μικρότεροι χωμένοι στις γωνίες ακούγαμε τα κουτσομπολιά του χωριού και ατελείωτες διηγήσεις για την Πατρίδα,οπως αποκαλουσαν τον Ποντο . Και πολλές φορές να και ο λυράρης και με το τίποτα άρχιζε το γλέντι το μοχάπετ. . Πήγα