Οταν ημασταν μικροι και οσοι μεγαλωσαμε σε χωρια αυτες τις μερες το μονο που σκεφτομασταν ηταν τα Καλαντα .Δεν ξεραμε τοτε ουτε δωρα ουτε ρεβεγιον ουτε γαλοπουλες,ουτε φανταχτερα ρουχα ουτε καν Χριστουγεννιατικο δεντρο.Μια τηγανια χοιρινο, μια χειροποιητη βασιλοπιττα ,ενα ζευγαρι λαστιχενιες μποτες και τα . . Καλαντα για τα παιδια. Τιποτε αλλο. . Μαλλον πολλα αλλα που δεν χρειαζονταν χρηματα.Ηθη και εθιμα που γεμιζαν τη ζωη μας και συμπληρωναν τις ελλειψεις.Και βεβαια ατελει ωτα νυκτερια(Παρακαδ α)στην ποντιακη. Και οτι δεν μας προσφεραν οι ανθρωπινες δραστηριοτητες μας το προσφερε η φυση.:Χιονια,ζωα,πουλια,παιγνιδι. . .Οι αντρες στο καφενειο,οι γυναικες στο σπιτι.Κι ολοι μαζι παρεες παρεες στα νυκτερια κοντα στο τζακι η' στη θερμαστρα .Εμεις οι μικροτεροι χωμενοι στις γωνιες ακουγαμε τα κουτσομπολια του χωριου και ατελειωτες διηγησεις για την Πατριδα,οπως αποκαλουσαν τον Ποντο .Και πολλες φορες να και ο λυραρης και με το τιποτα αρχιζε το γλεντι το μοχ