Απο το Καγιανπασι ,το Βουνο της Ξηρολιμνης με φοντο το Ασκιον και φωτογραφο τον Προεδρο της Ξηρολιμνης τον Φιλιππο Κυριαζιδη. ,.Το Καγιανπασι ηταν το Παρχαρ(Παρα+χωριο)της Ξηρολιμνης προσωμοιωση των παρχαριων του Ποντου,που τοσο πολυ τραγουδησε η Ποντιακη Μουσα. .Λιβαδια ορεινα με πολλα νερα και δαση. .οπου ανεβαιναν την ανοιξη οι παρχαρομανες με τα ζωα (αγελαδες κλπ) και με οσους δεν μπορουσαν να βοηθησουν στις αγροτικες ασχολιες στα χωρια.Παρεμειναν εκει μεχρι το τελος του Θερους(Καλοκαιριου) ,βοσκουσαν τα ζωα,επηζαν τυρι και εφτιαχναν διαφιρα παραγωγα του γαλακτος(Μυζηθρα,βουτυρο,τυροκλωστη,ξυνογαλο,γιαουρτι κ.α.).
Εμεναν σε πετρινες καλυβες και η ζωη τιτς στον Ποντο εγινε μυθος και θρυλος και ιστορια,αφου ηταν υποχρεωμενοι να οπλοφορουν και να αμυνονται ,οταν δεχοταν επιθεσεις. .Σιγα σιγα εξελιχτηκαν σε οαραθεριστικα κεντρα οπου ακομη και αυτικρατορες(Κομνηνοι)πηγαιναν να ξεκουραστουν εκει , .Θεωρω τρισευτυχισμενο τον εαυτο μου που προλαβα εδω τα παρχαρια. ..Με τον παππου και τη γιαγια με τα ζωα ανεβαιναμε στο Καγιαπασι,μεναμε στο καλυβι ολο το καλοκαιρι ,συντροφια με τα πουλια,τα ζωα,τον αερα τον παρχαρινο, τις ρεματιες και τα δαση. .Ξενοιαστοι χωρις κανενα φοβο.Γιναμε" φιλοι"ακομη και με τα αγρια ζωα(Λυκοι,αλεπουδες,λαγοι )Και περδικες κοπαδια. . Εξ αλλου ο.παππους ηταν οικολογος.Δεν αφηνε ουτε σκαθαρι να πατησουμε,ουτε φιδι...
Μαζευαμε τσα ι του βουνου και μο.σχοβολουσε το καλυβι.Νερο πιναμε απο πηγαδια της βυζαντινης εποχης,.οπως και τα ζωα.Κρυο και χωνευτικο. ,.
Ενας σωρος απο πετρες μιυ θυμιζει σημερα το καλυβι και μελαγχολω.Μια μικρουλα τριγωνικη πετρα που στηριζε ενα πετρινο σοφρα που τρωγαμε εξω απ το καλυβι την πηρα μαζι μου και την κουβαλαω εξηντα περιπου χρονια.Η πετρα ειναι και σημερα οπως τοτε,πανω στο τζακυ.
Λαμπης Κυριαζιδης (Συνταξιουχος δασκαλος)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου