H συγκλονιστική ζωή της Καλλιόπης Μακρίδου απο την Ινέπολη του Πόντου.Το πέρασμα της απο την Ξηρολίμνη κατα την ανταλλαγή πληθυσμού.
AΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ:
(Διηγείται η ίδια ... )
Ταξιδεύοντας το καράβι έκανε στάση σε δύο τρία νησιά και άφηνε κόσμο. Εμάς μας πήγανε στη Θεσσαλονίκη. Μας βάλανε σε φορτηγά αυτοκίνητα και πήγαμε στο Αμύνταιο. Εκεί καθήσαμε να ξεκουραστούμε. Όταν σηκωθήκαμε να φύγουμε πάει να σηκωθεί η μάνα μου και πέφτει κάτω και πεθαίνει...
«Τι θα κάνετε;» μας λένε «θα έρθετε μαζί μας ή θα μείνετε εδώ;» Πού να μείνουμε … στην ερημιά;;; Αφήνουμε τη μάνα μας στη μέση του δρόμου και φύγαμε μαζί με τους άλλους.
Φτάσαμε στην Ξηρολίμνη. Μας βάλανε όλους σε ένα σχολείο. Ξυπνάω ένα πρωί και βλέπω την αδελφή μου δίπλα μου πεθαμένη..
Μετά άρχισαν να δίνουν στον κόσμο σπίτια και λίγοι - λίγοι έφευγαν από το σχολείο. Εγώ έμεινα μοναχή μου, πού να πάω; Βγήκα στον δρόμο πήγα σε ένα σπίτι τους ζήτησα λίγο ψωμί και μου έδωσαν.
Το βράδυ βρήκα ένα σταύλο, είχε αγελάδες μέσα, είδα ότι ήτανε δεμένες. Μπήκα μέσα. πήγα σε μια γωνιά και κοιμήθηκα. Το πρωί ήρθε μια γυναίκα να ταϊσει τις αγελάδες και με ρωτάει «τι κάνεις εσύ εδώ; Δεν έχεις οικογένεια; » της λέω «όχι» μου λέει «έρχεσαι μαζί μου στο σπίτι;» της λέω «έρχομαι».
Πάμε στο σπίτι της και λέει στον άντρα της (Ηλία Αβραμίδη τον έλεγαν και τη γυναίκα του Ανατολή, ήταν Πόντιοι πρόσφυγες) « Να το κρατήσουμε αυτό το κορίτσι μαζί μας;; δεν έχει κανένα συγγενή». Αυτός πρόθυμος απαντά «να το κρατήσουμε». Τους έλεγα θείο και θεία, με αγαπούσαν πολύ, περνούσα καλά μαζί τους, ήθελαν να με υιοθετήσουν.
Μια μέρα ήρθε η αδελφή μου η Σταματούλα από την Αυστρία στην Ξηρολίμνη. Μόλις την είδα χάρηκα και μου λέει «Ηρθα να σε πάρω να πάμε στην Αθήνα». Στεναχωρέθηκα που θα άφηνα το θείο και τη θεία μου και εκείνοι έκλαιγαν που έφευγα.
Ηρθαμε στην Αθήνα, πήγαμε σε ένα σπίτι με την αδελφή μου, στο σπίτι της αδελφής του τότε υπουργού Δοξιάδη, (την έλεγαν Φρόσω Νικολαϊδου), για να τη βοηθάω στις δουλειές του σπιτιού. Μόλις με είδε με καλοδέχτηκε, με αγαπούσε και περνούσα πολύ καλά. Κάναμε πολύ συχνά το τραπέζι στον Πλαστήρα, το Βενιζέλο και πολλούς άλλους πολιτικούς.
Μία μέρα με φωνάζει ο ξάδελφός μου και μου κάνει προξενιά έναν νέο τον Αντώνη το Μακρίδη, που ήταν ταμίας στο πρώτο Δ.Σ. του Σωματείου Ινεπολιτών. Το λέω στην κυρία Φρόσω και μου λέει «να τον φέρεις να τον γνωρίσουμε». Της άρεσε και αρραβωνιαστήκαμε. Η κυρία Φρόσω με βοήθησε για να γίνει ο γάμος, μου ψώνισε την προίκα μου, μου φέρθηκε σαν μάνα.
΄Εκανα τρία παιδιά, τρία εγγόνια και έξι δισέγγονα.
 |
Η κυρία Καλλιόπη ανάμεσα στα παιδιά της,Δέσποινα και Πάνο, το γαμπρό της Νίκο Τσακναρίδη και τη νύφη της Ανατολή. Επίσης η κ Κοντίτση. |
Η Καλλιόπη Μακρίδου γεννήθηκε
στην Ινέπολη
του Πόντου το 1907 και έζησε όλους τους
διωγμούς που υπέστησαν οι Ελληνες από τους Τούρκους στην χιλιοβασανισμένη
εκείνη περιοχή. Είχε έναν αδελφό και δύο αδελφές. Ο πατέρας της και ο αδελφός
της πέθαναν εκεί. Η ίδια μαζί με την μητέρα της και τη μία αδελφή της ( η άλλη
είχε ήδη φύγει για την Ευρώπη πριν τους διωγμούς ) πήρε
τελικά το δρόμο της προσφυγιάς μαζί με
τους υπόλοιπους Ελληνες του Πόντου .
Συχνά
ανακαλούσε στη μνήμη της τα περασμένα , τη ζωή της στην πατρίδα , τους
διωγμούς , τους θανάτους των δικών της και τα αφηγείτο στους γύρω της.Οι
μνήμες της παιδικής ηλικίας της πολλές - πολύτιμες παρακαταθήκες για εμάς τους
νεώτερους.
Η Κική Κοντίτση,
ανιψιά της, γειτόνισσά της και με κοινή καταγωγή, ήταν συχνή ακροάτρια των
αφηγήσεών της αυτών. Φρόντισε λοιπόν να καταγράψει τα λεγόμενά της σε ένα
τετράδιο και μετά να τα συνθέσει κομμάτι – κομμάτι σε μία συνεχόμενη ιστορία,
την ιστορία της ζωής της γιαγιάς Καλλιόπης, που θα μπορούσε να είναι ιστορία
όλου του Ελληνισμού της Μ. Ασίας.
Το Σωματείο
των απανταχού Ινεπολιτών Κασταμονιτών που εδρεύει στη Ν.Ιωνία, απένειμε
τιμητική πλακέτα στην κ Καλλιόπη Μακρίδου σαν το μακροβιότερο μέλος του, σε μία
πανηγυρική τελετή – ενσωματωμένη στην ετήσια γιορτή μνήμης του Σωματείου την Κυριακή 9 Ιουνίου 2013.
Σε
εκείνη την τελετή λοιπόν αναγνώσθηκε για πρώτη φορά η πολύτιμη αυτή ιστορία.
Για την
τελετή αυτή και το κείμενό της θα τα βρείτε σε παλαιότερες δημοσιεύσεις
μας στις διευθύνσεις
 |
| Τα παιδιά της κ Καλλιόπης Μακρίδου,Δέσποινα και Πάνος. παραλαμβάνουν την τιμητική πλακέτα.Αριστερά ο Δήμαρχος Ν Ιωνίας Ηρακλής Γκότσης και δεξιά ο πρόεδρος του Σωματείου Γιάννης Ηλιού και η γραμματέας Λαμπρινή Σπανοπούλου. |
Η κηδεία της έγινε στο Κοιμητήριο της Μεταμόρφωσης
στις 17 Οκτωβρίου 2013. Πλήθος κόσμου,
συγγενείς και φίλοι την συνόδεψαν στην τελευταία κατοικία της .
Παρόντες αρκετά μέλη του Δ.Σ. του Σωματείου Ινεπολιτών –
Κασταμονιτών και επίσης οι κ.Βασίλης Καρυοφυλλίδης και Θοδωρής Μακρίδης, εκπρόσωποι Ποντιακών Σωματείων.
 |
| Φωτογραφία Β. Καρυοφυλλίδης |
Συγκινητική στιγμή της κηδείας όταν ο φίλος( ο οποίος έγινε και επίτιμο μέλος) του Σωματείου Ινεπολιτών – Κασταμονιτών Onur Eryılmaz ( Τούρκος που η καταγωγή του είναι από την Ινέπολη του Πόντου ) έριξε πάνω στον τάφο χώμα από την πατρίδα της . Το χώμα αυτό το έχει φέρει στην Ελλάδα ο Βασίλης Καρυοφυλλίδης, ο οποίος έκανε την διαδρομή Αθήνα Τραπεζούντα - Παναγία Σουμελά με ποδήλατο ( σε 62 ημέρες). Πήρε λοιπόν χώμα από το Ιερό της Μονής της Παναγίας Σουμελά και από τον Αγιο Νικόλαο Κερασούντας και το έφερε στην Αθήνα. Αυτό το ράντισε με αγιασμό που είχε φέρει επίσης από την Παναγία Σουμελά και ο Ονούρ έρανε τη σορό της Καλλιόπης με αυτό. Τραγική ειρωνία: ο Ονούρ ήρθε στην Αθήνα και αναζήτησε την γιαγιά Καλλιόπη για να της φιλήσει το χέρι - αλλά δεν πρόλαβε ...
Η κυρία Καλλιόπη ανάμεσα στα παιδιά της,Δέσποινα και Πάνο, το
γαμπρό της Νίκο Τσακναρίδη και τη νύφη της
Ανατολή. Πίσω της,η μεσαία κυρία, είναι η Κική Κοντίτση , η οποία κατέγραψε τη σύντομη
βιογραφία της .Ο γιος της Πάνος δίπλα της κρατάει την τιμητική πλακέτα .
Η Καλλιόπη Μακρίδου λίγους μήνες μετά τη βράβευσή της "έφυγε "από τη ζωή στις 16 Οκτωβρίου 2013 σε ηλικία 106.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου