ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΞΗΡΟΛΙΜΝΗΣ
ΑΠΟ ΕΔΩ :http://dim-xirol.koz.sch.gr/perioxh.html
Το χωριό βρίσκεται στους πρόποδες μιας βουνοκορφής του όρους Ασκίου (Καϊάμπασι). Το χωριό κατοικείται κυρίως από πρόσφυγες οι οποίοι προέρχονται από διάφορες περιοχές του πόντου (Σαμψούντα Τραπεζούντα Προύσα κ.α. περιοχές).
Πριν τη Μικρασιατική καταστροφή στο χωριό αυτό κατοικούσαν Τούρκοι που με την ανταλλαγή πληθυσμών που έγινε, γύρισαν στην Τουρκία και ήρθαν οι πρόγονοί μας. Δίπλα στο δημόσιο δρόμο βρίσκεται το γήπεδο, το παλιό δημοτικό σχολείο και ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου μέσα στον οποίο φυλάσσονται εικόνες και ιερά σκεύη τα οποία μετέφεραν από την Τραπεζούντα οι πρόγονοί μας.
Στο χωριό υπάρχουν ακόμα αποθήκες της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών της Κοζάνης στις οποίες οι κάτοικοι παραδίδουν το καλοκαίρι τη σοδειά τους και το φθινόπωρο αγοράζουν τα λιπάσματά τους για τη σπορά. Επίσης υπάρχει ένας κυλινδρόμυλος, ένας φούρνος, καφενεία, παντοπωλεία. Υπάρχει και Πολιτιστικός Σύλλογος που ασχολείται με την παράδοση του τόπου. Έχει επίσης 6θέσιο Δημοτικό σχολείο στο οποίο έρχονται μαθητές από τα γύρω χωριά (Μεταμόρφωση, Σκήτη, Αλωνάκια, Ανθότοπος, Σιδερά, Λυγερή, Καλαμιά).
Λειτουργεί ακόμα Γυμνάσιο λόγω της στρατηγικής του θέσης οι κάτοικοι υπέφεραν πολύ κατά τη διάρκεια της κατοχής. Σήμερα οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη Γεωργία και την Κτηνοτροφία. Καλλιεργούν κυρίως σιτάρι και καπνά αλλά έχουν γίνει και γεωτρήσεις στον κάμπο όπου βρέθηκε νερό και έτσι σιγά σιγά αναπτύσσονται και νέες καλλιέργειες όπως τριφύλλι και καλαμπόκι. Πριν από 5 χρόνια υπήρχε και σταθμός χωροφυλακής ο οποίος δεν λειτουργεί.
Η Ξηρολίμνη βρίσκεται 12 χιλιόμετρα μακριά από την Κοζάνη και έχει πολύ τακτική συγκοινωνία με τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ.
Το κλίμα της είναι ζεστό πολύ το καλοκαίρι γιατί δεν έχει πολύ πράσινο και πολύ κρύο το χειμώνα με δυνατούς ανέμους γιατί έχει δύο ανοίγματα ένα προς Σιάτιστα και ένα προς Κοζάνη που δημιουργούν δυνατά ρεύματα αέρα.
Παλιό Τούρκικο σπίτι
Μερικά από τα έθιμα του χωριού:
1. Το πανηγύρι του
Αγίου Γεωργίου
2. Η ημέρα του τσαγιού, που ανεβαίνουμε στο βουνό
3. Το Σάββατο της Αποκριάς, όπου το Σάββατο το βράδυ ανάβουμε το φανό.
------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ : http://www.kozanh.gr/web/guest/xirolimnh
Αυτή η διάνοιξη της Εγνατίας οδού έφερε στο φως έναν νεολιθικό οικισμό, 50 στρεμμάτων της περιόδου 4000-3000 π.Χ.
ΑΠΟ ΕΔΩ :http://dim-xirol.koz.sch.gr/perioxh.html
Το χωριό βρίσκεται στους πρόποδες μιας βουνοκορφής του όρους Ασκίου (Καϊάμπασι). Το χωριό κατοικείται κυρίως από πρόσφυγες οι οποίοι προέρχονται από διάφορες περιοχές του πόντου (Σαμψούντα Τραπεζούντα Προύσα κ.α. περιοχές).
Πριν τη Μικρασιατική καταστροφή στο χωριό αυτό κατοικούσαν Τούρκοι που με την ανταλλαγή πληθυσμών που έγινε, γύρισαν στην Τουρκία και ήρθαν οι πρόγονοί μας. Δίπλα στο δημόσιο δρόμο βρίσκεται το γήπεδο, το παλιό δημοτικό σχολείο και ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου μέσα στον οποίο φυλάσσονται εικόνες και ιερά σκεύη τα οποία μετέφεραν από την Τραπεζούντα οι πρόγονοί μας.
Στο χωριό υπάρχουν ακόμα αποθήκες της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών της Κοζάνης στις οποίες οι κάτοικοι παραδίδουν το καλοκαίρι τη σοδειά τους και το φθινόπωρο αγοράζουν τα λιπάσματά τους για τη σπορά. Επίσης υπάρχει ένας κυλινδρόμυλος, ένας φούρνος, καφενεία, παντοπωλεία. Υπάρχει και Πολιτιστικός Σύλλογος που ασχολείται με την παράδοση του τόπου. Έχει επίσης 6θέσιο Δημοτικό σχολείο στο οποίο έρχονται μαθητές από τα γύρω χωριά (Μεταμόρφωση, Σκήτη, Αλωνάκια, Ανθότοπος, Σιδερά, Λυγερή, Καλαμιά).Λειτουργεί ακόμα Γυμνάσιο λόγω της στρατηγικής του θέσης οι κάτοικοι υπέφεραν πολύ κατά τη διάρκεια της κατοχής. Σήμερα οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη Γεωργία και την Κτηνοτροφία. Καλλιεργούν κυρίως σιτάρι και καπνά αλλά έχουν γίνει και γεωτρήσεις στον κάμπο όπου βρέθηκε νερό και έτσι σιγά σιγά αναπτύσσονται και νέες καλλιέργειες όπως τριφύλλι και καλαμπόκι. Πριν από 5 χρόνια υπήρχε και σταθμός χωροφυλακής ο οποίος δεν λειτουργεί.Η Ξηρολίμνη βρίσκεται 12 χιλιόμετρα μακριά από την Κοζάνη και έχει πολύ τακτική συγκοινωνία με τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ.
Το κλίμα της είναι ζεστό πολύ το καλοκαίρι γιατί δεν έχει πολύ πράσινο και πολύ κρύο το χειμώνα με δυνατούς ανέμους γιατί έχει δύο ανοίγματα ένα προς Σιάτιστα και ένα προς Κοζάνη που δημιουργούν δυνατά ρεύματα αέρα.Παλιό Τούρκικο σπίτι
Μερικά από τα έθιμα του χωριού:1. Το πανηγύρι του
Αγίου Γεωργίου
2. Η ημέρα του τσαγιού, που ανεβαίνουμε στο βουνό
3. Το Σάββατο της Αποκριάς, όπου το Σάββατο το βράδυ ανάβουμε το φανό.
------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ : http://www.kozanh.gr/web/guest/xirolimnh
Επί τουρκοκρατίας ονομάζονταν Σαχινλάρ.
Το 1920 είχε 648 κατοίκους και το 1928 με την εγκατάσταση των προσφύγων είχε 517 κατοίκους .
Στο χωριό οι πρόσφυγες βρήκαν δύο τζαμιά. Το ένα το μετέβαλαν σε εκλησία της Ζωοδόχου πηγής και το άλλο σε εκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Η Ξηρολίμνη επίκεντρο της τοπαρχίας Καραγιαννίων φημίζονταν στην περίοδο της τουρκοκρατίας για τους αιμοβόρους κατοίκους της η οποία πολλές φορές κακοποιούσαν, λήστευαν και δολοφονούσαν περαστικούς, μια και η περιοχή στην οποία κατοικούσαν ήταν πέρασμα για την Σιάτιστα και το Βοΐο.
Βρίσκονταν στο 13ο χιλιόμετρο της Εθνικής οδού Κοζάνης Ιωαννίνων. Με την κατασκευή όμως της Εγνατίας οδού, παρακάμπτονται τα χωριά της άλλοτε περιοχής «Καραγιαννίων».
Αυτή η διάνοιξη της Εγνατίας οδού έφερε στο φως έναν νεολιθικό οικισμό, 50 στρεμμάτων της περιόδου 4000-3000 π.Χ. Ανατολικά αυτού του οικισμού βρέθηκε ιερό του Απόλλωνα και ένα νεκροταφείο του 3ου μ.Χ αιώνα.
Οι κάτοικοι του όλοι πρόσφυγες της Ανατολής.
Οι πρόσφυγες της περιοχής Αργυρούπολης (γνωστοί ως ανεφορίτες) το ίδρυσαν από τα πρώτα χρόνια της προσφυγιάς τον πολιτιστικό Σύλλογο η «ΦΡΟΝΤΙΣ). Είχαν αγοράσει μάλιστα χειροκίνητο λιχνιστικό μηχάνημα και λίχνιζαν τον καρπό του αλωνίσματος και τα έσοδα τα διέθεταν για τους σκοπούς του Συλλόγου.
Διανομή κλήρου έγινε το 1931 με 4.792 στρέμματα και διανομή οικοπέδων έγινε το 1961 με 334 στρέμματα.
Στο μέσον του χωριού υπήρχε μπάρα με λιμνάζοντα ύδατα. Η μπάρα αποξηράθηκε τη δεκαετία του 60.
Πρόεδρος την δεκαετία του 50 ήταν Δημήτριος Ποιμενίδης. Από το 1951 έως το 1964 με μικρές μόνο διακοπές. Από το 1964 έως το 1967 ανέλαβε ο Χαράλαμπος Τομπουλίδης. Πρόεδροι διετέλεσα επίσης οι Κωνσταντίνος Αραβόπουλος, ο Λάζαρος Σεμερτζίδης, ο Κώστας Πελεκίδης.
Το 1930 είχε συσταθεί σύνδεσμος των κοινοτήτων Ξηρολίμνης, Αλωνακίων και Σκήτης για την καλλιέργεια πηγών με πρωτοβουλία του προέδρου της Ξηρολίμνης Μιχαήλ Λυπηρίδη, ο οποίος σκοτώθηκε στην διάβαση της Καστανιάς μεταφέροντας εξαρτήματα από την Θεσσαλονίκη για την υδροδότηση.
Το 1961 επί προεδρίας του Ιωάννη Πολυχρονίδη κατασκευάστηκε πισίνα.
Ιερός ναός του Διαμερίσματος του Αγίου Γεωργίου με ιερέα το 2003 το Δεμερτζίδη Ελευθέριο.
Εφημέρευε από το 1987. Πρώτος ιερέας της ενορίας ήταν ο Καλιανίδης Ευστάθιος από το 1924 έως το 1938. Ήρθε ως πρόσφυγας χειροτονημένος κληρικός Ακολούθησε ο Ευστάθιος Παπαδόπουλος , οποίος και αυτός ως πρόσφυγας, ήρθε χειροτονημένος κληρικός και εφημέρευσε μέχρι το θάνατό του στα 1939. Στο αλβανικό μέτωπο έπεσε ο Παπαδόπουλος Γαβριήλ στις 5-4-1941 στο Μνήμα Γραίας και ο Παναγιωτίδης Κωνσταντίνος εξαφανίστηκε στις 12-4-41 στο Γκούρι Τοπίτ.
24 άτομα σκοτώθηκαν στην διάρκεια της κατοχής, της αντίστασης και του εμφυλίου και τρεις σκοτώθηκαν κατά την θητεία τους στον Εθνικό Στρατό. Σε μια νοτιοδιτική πλευρά του χωριού υπάρχει μια σπηλιά που ονομάζεται η σπηλιά του Αράπη.
Στο χωριό έδρευε σταθμός χωροφυλακής ο οποίος καταργήθηκε την εποχή του 2000.
Οι κάτοικοι της Ξηρολίμνης και των όμορων χωριών καλλιεργούσαν σιτηρά και καπνά και ασχολούνταν και με την κτηνοτροφία.
Από την Ξηρολίμνη κατάγεται ο καθηγητής ορθοπεδικής Ιωάννης Χριστοφορίδης και ο καθηγητής νευροχειρουργικής Αντωνιάδης Χρήστος. Στην Ξηρολίμνη εγκαταστάθηκε ο πρόσφυγας από την Κουνάκα της Ματσούκας Τραπεζούντας Στάθης Χριστοφορίδης γνωστός ως Σάρπογλης, ο γιος του οποίου, Χριστόφορος, επιμελήθηκε των εκδόσεων των χειρογράφων του πατέρα του με τίτλο. «Μαύρα καιρούς και μαύρα ημέρας».
Το 1991 οι κάτοικοι ήταν 458.
Το 1979 –1980 λειτούργησε το γυμνάσιο Ξηρολίμνης.
Στις 16-8-1918 διερχόμενος ο Βενιζέλος από την περιοχή Καραγιαννίων για να μεταβεί στην Σιάτιστα, στήθηκε αψίδα και πλήθος κόσμου τον περίμενε. Ο Ιερωμένος και διδάσκαλος Σαϊλέρ Χαβούζ Σαφεδίν τον προσφώνησε και του ζήτησε να φροντίσει την εισαγωγή της ελληνικής γλώσσας στα τουρκικά σχολεία. Τελευταίος αγάς της περιοχής Καραγιαννίων πριν την ανταλλαγή ήταν ο Γιασάρ αγάς, πολύ αγαπητός λένε οι μαρτυρίες. Επισκέφτηκε για τελευταία φορά την Κοζάνη και τα Καραγιάννια το 1952.
Μετά την Ξηρολίμνη αρχίζουν τα στενά της Μπάρας (Μπουγαζίου). Μια στενωπός 9 χιλιομέτρων μεταξύ Ασκίου και Βούρινου. Υπήρχαν εγκαταλειμμένες γραμμές σιδηροδρόμου. Επρόκειτο να γίνει σύνδεση σιδηροδρομική μεταξύ Δυτικής Μακεδονίας και Θεσσαλίας, σταμάτησε ένεκα του πολέμου και εγκαταλείφθηκε στην συνέχεια
Στο 23ο χιλιόμετρο Κοζάνης Ιωαννίνων υπήρχε η θέση που λέγονταν μέχρι και το 2000 «Στάση Μπάρας». Η δεξιά κάθετη οδός οδηγεί προς την Σιάτιστα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου